อลาสกัน มาลามิวท์ (Alaskan Malamute)

 

ลักษณะทั่วไป

อลาสกัน มาลาไม่วท์ เป็นหมาประเภทดั้งเดิมที่สุดจำพวกหนึ่งที่ใช้สำหรับลากเลื่อนในเขตอาร์คติก มีลักษณะ อกลึก กล้ามแข็งแรงมากมาย เมื่อยืนตรงมีความสง่าหัวเชิดสูง สายตาแสดงความกระฉับกระเฉง สอดรู้สอดเห็น แล้วก็เป็นมิตร กระโลกหัวกว้าง หูตั้งเป็นรูปสามเหลียม กระบอกปากเรียวบางส่วน ไม่แหลม ไม่ยาว แม้กระนั้นก็ไม่สั้น ขนชั้นนอกหยาบคายดก ขนชั้นในนุ่ม มาลาไม่วท์มีหลายสี มาร์กกิ้งบประมาณนหน้ามีลักษณะเฉพาะ สีบนหัวลักษณะเสมือนสวมหมวก หน้าบางทีอาจสีขาวทั้หมดหรือลักษณะเสมือนใส่หน้ากากแล้วก็/หรือมีแถบสี หางเป็นพวงพอดิบพอดีโค้งไปบนข้างหลัง มีกระดูกใหญ่ ขาแข็งแรง เท้าเหยียบมั่นคง อกลึกไหล่มีพลัง มีลักษณะทางด้านกายภาพที่เหมาะสมกับการดึงเลื่อน การวิ่งก้าวได้มั่นคง สมดุล เสมือนไม่เคยรู้เมื่อยล้า แต่ว่าไม่เหมาะสมกับการดึงเลื่อนเพื่อแข่งด้านความเร็ว แม้ว่าจะแข็งแรงทรหดอดทน

ความเป็นมา

อลาสกัน มาลาไม่วท์เป็นหมาลากเลื่อน (Sled) แถบอาร์ติกที่ดั้งเดิมที่สุดจำพวกหนึ่ง ได้ตั้งชื่อตามชาวเผ่าท้องถิ่นอินนุยท์ (Innuit) ที่มีชื่อว่า มาลาไม่ว (Mahlamuts) ผู้ซึ่งตั้งบ้านเรือนอยู่แถบริมฝั่งวัว เซบู เซาด์ (Kot - zebue sound) ในทางตะวันตกตอนบนอลาสก้า ช่วงเวลาก่อนหน้าที่อลาสก้าจะตกมาอยู่ภายใต้การมีไว้ในครอบครองของประเทศสหรัฐอเมริกา

 

ลักษณะนิสัย

อลาสกัน มาลาไม่วท์ เป็นหมาที่มีนิสัยขี้อ้อน เป็นมิตร สัตย์ซื่อ ซื่อสัตย์ภักดี รักสันโดษและก็บางทีอาจซนบ้างในบางครั้ง โดยพวกเขามีความเชื่อมั่นในตัวเองสูง ก็เลยบางทีอาจไม่ฟังคำบัญชาได้ตามแต่กาลจังหวะ เว้นเสียแต่ได้รับของขวัญ หรือสิ่งตอบแทนมาล่อใจ พวกเขาเป็นมิตรแล้วก็มักจิตใจเบิกบาน เมื่อได้อยู่ร่วมกับมนุษย์ แต่ทว่าผู้ครอบครองจำต้องฝึกฝนให้เข้าสังคมมากพอ เพื่อทำให้พวกเขาสามารถอยู่ร่วมกับหมาตัวอื่นโดยทั่วไปสุข

สหรับมีความรู้สึกว่าน้องสุนัขอลาสกัน มาลาไม่วท์ตัวใหญ่ต้องดุร้าย นิสัยไม่ดี เหมาะสมกับเป็นน้องสุนัขคุ้มครอง เลี้ยงไว้สำหรับเฝ้าบ้าน ปกป้องลักขโมย บางทีก็อาจจะจำเป็นต้องคิดใหม่จ้ะ เพราะเหตุว่ามองเห็นพวกเขาตัวใหญ่อย่างงี้ กลับกลายน้องสุนัขที่ต้องหารความรัก การดูแลใส่ใจสูง เป็นมิตรแม้กระทั้งคนที่ไม่รู้จัก ไม่ค่อยเห่ามากเกินไป ค่อนข้างจะขยับเขยื้อนชักช้า ถูกใจนอนอยู่กับผู้ครอบครอง เอาใจผู้ครอบครอง แม้ว่าจะมีความมั่นใจในตัวเองสูงเหมือนกับไซบีเรียน ฮัสกี้ก็ตาม ถ้าว่าพวกเขาไม่ไฮเปอร์ ทำลายบ้านเมือง ทะลึ่งตึงตัง แสบสันพอๆกับไซบีเรียนฮัสกี้

 

การดูแล

อลาสก้า มาลาไม่ว เป็นหมาที่จำเป็นต้องได้รับการดูแลขนเป็นพิเศษ เนื่องมาจากพวกเขามีขนดก รวมทั้งดก โดยการขัดขนให้วันละ 5 นาที จัดว่าเหมาะสมที่สุด ดังนี้ อลาสก้า มาลาไม่วเพศผู้จะผลัดขน ปีละหนึ่งครั้ง ส่วนในเพศภรรยาปีละ 2 ครั้ง ทำให้ผู้เลี้ยงบางทีอาจเจอปัญหาบ้างในช่วงดังที่กล่าวผ่านมาแล้ว อย่างไรก็ดี พวกเขาเป็นหมาที่ไม่มีกลิ่นเต่า ก็เลยไม่จำเป็นที่จะต้องอาบน้ำให้หลายครั้งจนถึงเกินความจำเป็น
ด้านการบริหารร่างกาย อย่างที่ได้กล่าวไปตอนแรกแล้วว่า อลาสก้า มาลาไม่ว เป็นหมาที่มี กำลังวังชามากมาย ทำให้เขาอยากการบริหารร่างกายสูง เพื่อเผาผลาญพลังงานส่วนเกินทิ้งไป ผู้เลี้ยง จำต้องพาเขาไปบริหารร่างกายขั้นต่ำวันละ 60-80 นาที โดยบางทีอาจเป็นการวิ่ง หรือการละเล่น อื่นใดที่ทำให้เขาได้ใช้พลังงานอย่างมาก
สำหรับเรื่องโภชนาการ ก็เหมือนกันกับหมาชนิดอื่น ผู้เลี้ยงควรจะให้อาหารเม็ดสำเร็จรูป มากยิ่งกว่าของกินปรุงเอง เนื่องจากว่ามีคุณค่าทางโภชนาการที่สมควรและก็ครบมากยิ่งกว่า ดังนี้ ในตอน อายุ 5 ข้างขึ้นไป อลาสก้า มาลาไม่ว จะโตเร็วกว่าหมาจำพวกอื่นๆทำให้น้ำหนักตัวบางทีอาจเพิ่มอย่างเร็ว ก็เลยอาจมีอุปสรรคต่อการรับน้ำหนักสาเหตุจากกระดูกที่โตช้ากว่านั่นเอง

ผู้เลี้ยงที่เหมาะสม

เหมาะกับผู้เลี้ยงที่แคล่วคล่องว่องไวรวมทั้งมีเวลาว่างมากพอที่จะพาพวกเขาไปปล่อยพลังงาน ที่มีอยู่อย่างล้นเหลือด้วยการนำไปบริหารร่างกาย ทำกิจกรรมร่วมกับครอบครัว อลาสกัน มาลาไม่วท์ตัวใหญ๋มากมายๆหากไม่รอบคอบอย่างดีเยี่ยมอาจส่งผลให้มีน้ำหนักเกินได้ ยิ่งไปกว่านี้ยังมีเรื่องมีราวของความสะอาดขน ควรจะแปรงขนบ่อยๆทุกๆวัน เพื่อจัดแจงขนที่ตก ระแวดระวังผิวที่บอบบาง แพ้ และก็แห้งง่าย ถ้าหากขนเปียกน้ำ หรืออาบน้ำให้แก่พวกเขา จำต้องเป่าไม่แห้ง เพราะขนที่ครึ้มอาจส่งผลให้มีการชื้นแฉะที่ผิวหนัง ทำให้เป็นเชื้อรา หรือมีการอักเสบที่ผิวหนังได้

ข้อควรจำ

อลาสกัน มาลาไม่วท์มีทิศทางที่จะกำเนิดโรคบั้นท้ายเขยื้อนได้เหมือนกันกับไซบีเรียน ฮัสกี้ ควรจะพาพวกเขาบริหารร่างกายอย่างสม่ำเสมอ แต่ว่าไม่สมควรหักโหมกระทั่งเกินความจำเป็น ถ้าเกิดเลี้ยงในประเทศเขตร้อนควรจะระวังอาการฮีตสโตรกที่จะเกิดขึ้นระหว่าการบริหารร่างกาย ยิ่งกว่านั้นยังบางทีอาจมีความเสี่ยงต่อปัญหาด้านกระดูกสันหลัง รวมทั้ง กระเพาะบิด ควรจะให้ทานอาหารแม้กระนั้นพอดิบพอดี

มาตรฐานสายพันธุ์

ขนาด	เพศผู้สูง 25 นิ้ว หนัก 85 ปอนด์ เพศเมียสูง 23 นิ้ว หนัก 25 ปอนด์
ศรีษะ	ควรมีความกว้างอยู่ระหว่างหูทั้งสองข้างแล้วค่อย ๆ แคบลงทีละน้อยจนถึงดวงตา ควรมีสันนูนขึ้นเล็กน้อยระหว่างดวงตา เส้นบนสุดของกะโหลกศีรษะและเส้นขอบบนสุดของจมูกเป็นเส้นหักเล็กน้อยลาดลงมา
ฟัน	ขากรรไกรบนและล่างกว้างและมีฟันใหญ่ ฟันหน้าสบกันแน่น ขากรรไกรบนและล่างไม่ยื่น
ปาก	ริมฝีปากปิดสนิท
ตา	สีน้ำตาล ยาวรีคล้ายผลอัลมอนด์ ตาสีดำจะเป็นที่นิยม
หู	ควรมีขนาดปานกลาง แต่จะเล็กเมื่อเทียบกับศีรษะ ส่วนครึ่งบนของหูเป็นรูปสามเหลี่ยม กลมเล็กน้อยที่ตรงปลาย เมื่อตั้งตรงหูจะชี้ไปข้างหน้าเล็กน้อย แต่เมื่อสุนัขทำงานบางครั้งหูจะม้วน หูที่อยู่ในตำแหน่งสูงเป็นข้อบกพร่อง
จมูก	ควรมีขนาดใหญ่และล่ำสัน ค่อย ๆ ลดความกว้างและลึกลงทีละน้อยจากจุดต่อกับกะโหลกศีรษะมายังปลายจมูก ปลายจมูกเป็นสีดำ
คอ	ควรแข็งแรงและโค้งพอประมาณ
อก	หน้าอกควรแข็งแรงและกว้าง มีโครงสร้างกระชับแต่ไม่สั้น หลังควรเป็นแนวเส้นตรงค่อย ๆ ลาดเอียงไปทางสะโพก บั้นเอวควรมีกล้ามเนื้อและไม่สั้นเกินไป เพราะส่งผลต่อการเคลื่อนไหวที่ง่ายดายและเป็นจังหวะ
ลำตัว	ลำตัวใหญ่ หนา เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ความกว้างของลำตัวและส่วนสูงใกล้เคียงกันกำลังดี
เอว	-
ขาหน้า	กระดูกขาหน้าใหญ่และมีมัดกล้ามเนื้อเป็นแนวเส้นตรงไปจนถึงข้อเท้าซึ่งควรสั้นและแข็งแรงและเกือบอยู่ในแนวดิ่ง เมื่อมองจากด้านข้างเท้าควรใหญ่และแน่น นิ้วเท้าเรียงชิดติดกันและงุ้มสวยงามอุ้งเท้าหนาและแข็งแรงเล็บเท้าสั้น ควรมีการป้องกันการเจริญเติบโตของขนระหว่างนิ้วเท้า
ขาหลัง	ขาหลังต้องกว้างและมีพละกำลัง มีมัดกล้ามเนื้อไปจนถึงต้นขาเข่าโค้งงอพอสมควร ข้อขาหลังกว้างและแข็งแรง โค้งงอพอประมาณและทอดลงได้รูปสวยงาม เมื่อมองจากด้านหลังกระดูกควรมีลักษณะโค้ง แต่ยืนและเคลื่อนที่อย่างแท้จริงในแนวเส้นตรงโดยการขับเคลื่อนของขาหน้า และไม่แนบชิดหรือกว้างเกินไป
หาง	มีขนาดพอเหมาะ มีขนปกคลุมดีและชูอยู่เหนือหลังเมื่อยังไม่ทำงาน ไม่มีลักษณะม้วนงอแน่น ขนที่หางต้องไม่สั้นมีลักษณะเหมือนสุนัขจิ้งจอกเป็นพุ่มกวัดแกว่งไปมา
ขน	ควรมีขนปกป้องลำตัวหยาบ หนา ไม่ยาวและไม่อ่อนนุ่ม ขนชั้นในดก หนาแน่น มีความยาว 1-2 นิ้ว มีน้ำมันหล่อและขนละเอียด ขนที่หยาบจะอยู่ด้านนอก มีแผงขนหนารอบคอ โดยทั่วไปขนค่อนข้างสั้น ขนจะยาวมากขึ้นบริเวณรอบบ่าและคอไล่ลงมาที่หลังและเหนือบริเวณส่วนท้าย รวมทั้งส่วนก้นจนถึงพวงหาง พันธุ์มาลามูทตามปกติจะมีขนสั้นกว่าและหนาแน่นน้อยกว่าเมื่อผลัดขนในช่วงระหว่างฤดูร้อน
สีขน	ตามปกติจะมีตั้งแต่สีเทาจาง สีเข้มข้นจนอยู่ในระดับดำปานกลางจนถึงสีดำ มักจะสีขาวอยู่ใต้ลำตัวส่วนของเท้า ขาและส่วนของหน้ากาก ควรเป็นลักษณะคล้ายหมวกแก๊ป และเหมือนหน้ากากอยู่บนใบหน้า สีขาวสดที่หน้ากากหรือรอบคอหรือจุดบนด้านหลังของคอเป็นสิ่งที่สวยงามและยอมรับได้ แต่จุดหรือแถบสีที่กระจายอยู่ทั่วตัวไม่เป็นที่นิยม เราควรแยกระหว่างสุนัขที่มีปกคลุมกับสุนัขที่มีแต้มสี สีเดียวทั้งตัวที่ยอมรับคือสีขาว

ข้อมูล :
http://www.dogdigg.com/tag/%E0%B8%AD%E0%B8%
A5%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%B2-%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%A7/

ภาพประกอบ:

hfwallpapers.com

commons.wikimedia.org

background-pictures.feedio.net

  

 TAG : รับเลี้ยงสุนัข,รับเลี้ยงหมา,สุนัขยอดนิยม,พันธุ์สุนัขที่นิยมขายสุนัข,สุนัข คอร์กี้,สุนัข พันธุ์ ต่างๆ,สุนัข ภาษาอังกฤษ,สุนัขบางแก้ว,สุนัขพันธุ์ไทย,ชิวาวา,ปอมเมอเรเนียน ,ชิสุ ,ยอร์คเชียร์ เทอร์เรียร์ ,บีเกิล ,ปั๊ก ,บูลด็อก ,ไซบีเรียน ฮัสกี้,โกลเด้น รีทรีฟเวอร์,ลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์